25 marca 1982
„MARIANUM” staje się Międzynarodowym Centrum Ewangelizacji Ruchu Światło-Życie.
Mam wrażenie, że nadszedł moment zaangażowania wszystkich sił kościelnych w nową ewangelizację i w misję wśród narodów.
Nikt wierzący w Chrystusa, żadna instytucja Kościoła nie może uchylić się od tego najpoważniejszego obowiązku głoszenia Chrystusa wszystkim ludom
(Jan Paweł II, Redemptoris missio, 3)
Diakonia Centrum Ewangelizacji
W „Marianum” pracują księża Unii Kapłanów Chrystusa-Sługi, oddelegowani do tej posługi.
Żeńska Wspólnota Niepokalanej Matki Kościoła obsługuje Centrum, podobnie jak niegdyś Siostry Felicjanki – mieszkając w „domu diakonii” z własną kaplicą. Diakonia prowadzi administracje, sprawy gospodarcze, przygotowuje i obsługuje wszelkiego rodzaju „spotkania carlsberskie” i podejmuje posługę apostolską. Głównie jednak … modli się. Codzienna służba modlitwy to: msza święta, adoracja Najświętszego Sakramentu, jutrznia, nieszpory i różaniec.
Oprócz żeńskiego Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła w pracy Centrum Ewangelizacji na miejscu, w „Marianum”, i w terenie pomaga szerokie grono Diakonii Ruchu Światło-Życie.
Krąg Przyjaciół „Marianum”
Jest to krąg osób związanych z Centrum Ewangelizacji, które uczestniczą w życiu i apostolacie „Marianum”, ofiarując dar modlitwy, dar materialny albo dar pracy. Każdy może współtworzyć „Marianum” poprzez:
1. Udział w rekolekcjach oazowych.
2. Modlitwę w intencji „Marianum”.
3. Systematyczną pomoc materialną.
4. Jednorazowe ofiary lub pomoc w formie pracy.
5. Rozpowszechnianie informacji o „Marianum”, zachęcanie znajomych.
Przez „List do Kręgu Przyjaciół” („Życie w Świetle”) utrzymujemy więź z członkami Kręgu Przyjaciół.
Oazy rekolekcyjne
Od roku 1982 odbywają się w Carlsbergu różnego typu (jednodniowe, weekendowe, tygodniowe, 15-dniowe) oazy rekolekcyjne dla dzieci, młodzieży, dorosłych i małżeństw.
W samych tylko 15-dniowych rekolekcjach organizowanych przez nasze Centrum „Marianum” wzięło udział od 1982 roku ponad 5 tys. uczestników. W oazach uczestniczyli Polacy z RFN, Austrii, Belgii, Szwajcarii, Anglii i Francji, Skandynawii, a nawet z dalekiej Kanady.
W organizowanych od 1954 roku w Polsce przez Ruch Światło-Życie 15-dniowych rekolekcjach uczestniczyło już ok. 1,3 miliona osób. Oazowe metody rekolekcyjne są obecne także w duszpasterstwie polonijnym i miejscowym w wielu krajach świata m.in.: na Słowacji, w Czechach, na Białorusi, w Rosji, na Litwie i Ukrainie, a także w Austrii, USA, Kanadzie, Brazylii….W roku 1999 w 15-dniowych wakacyjnych rekolekcjach oazowych wzięło udział ok. 70 tys. osób.
„Marianum” w Carlsbergu stało się od 1982 roku ośrodkiem wielu spotkań religijnych: dni skupienia, tridua związane z obchodem wielkich świąt w roku liturgicznym (Boże Narodzenie, Wielkanoc, Zesłanie Ducha Świętego), rekolekcje kilkudniowe itp.
Szkoła Animatora Ruchu Światło-Życie
Ks. Franciszek Blachnicki zainicjował roczną Szkołę Animatora Ruchu. Pierwszymi uczestnikami były osoby, które przed stanem wojennym były poza granicami Polski. Uczestniczyła też grupa młodzieży z Ameryki Południowej – podopieczni O. Rufina Oreckiego, który w tym czasie posługiwał w Boliwii.
Pomoc dla duszpasterstwa polskiego
W dniu 15 sierpnia 1984 Ks. Biskup Szczepan Wesoły udzielił w Carlsbergu święceń diakonatu, a w dniu 25 maja 1985 święceń kapłańskich czterem kandydatom: Kazimierzowi Ćwierzowi, Markowi Dydo, Jackowi Hermie, Ireneuszowi Kopaczowi.
Kapłani ci zostali następnie oddelegowani przez Prymasa Polski do pracy pośród Polonii, zwłaszcza metodami Ruchu Światło-Życie.
Maximilianum
W latach 1982-1987 podjęto próbę utworzenia wydawnictwa i drukarni, którą nazwano „Maximilianum”. Niestety, ujawniło się tak wiele różnych trudności – brak doświadczenia, odcięcie od Kraju i niemożność zaangażowania polskiego zaplecza Ruchu, niskie czytelnictwo pośród Polonii, brak szerszego poparcia ze strony duszpasterzy oraz sabotaż i inwigilacja ze strony bardzo aktywnych agentów ówczesnych komunistycznych polskich służb bezpieczeństwa na Zachodzie – że ta próba nie udała się. Po „otwarciu granic”, tę inicjatywę podjęto w Polsce, w już zmienionych warunkach politycznych.
Chrześcijańska Służba Wyzwolenia Narodów
W trudnym czasie stanu wojennego w Polsce, „Marianum” było miejscem spotkań Polonii z całej Europy. Prowadzono Studium Katolickiej Nauki Społecznej oraz rekolekcje dla licznie przybywających tu azylantów, którzy oczekiwali na emigrację do krajów osiedlenia. Wydawano pismo „Prawda – Krzyż – Wyzwolenie”, organizowano sympozja, a także spotkania różnych organizacji polonijnych.
Publicznie upominano się także o prawa narodów do samostanowienia. Odbywały się tzw. „Marsze Wyzwolenia Narodów”, na które zapraszano także przedstawicieli innych uciemiężonych przez komunizm narodów. Mówiono wiele o nowej, pojednanej i wolnej Europie, zbudowanej na wartościach chrześcijańskich.
- I MWN (Marsz Wyzwolenia Narodów ) -”Światło Nadziei” (26-28.08.1983)
- II MWN – „Człowiek Wyzwolony – Wyzwolony Naród” (25-26.08.1984)
- III MWN – „Nowa Europa w Post-Sovieticum” – „5 lat polskiego sierpnia” (31.08-1.09.1985)
- IV MWN – „Bez nienawiści – przeciw nienawiści” (30-31.08.1986)
- V MWN – Po Mszy św. i złożeniu kwiatów na grobie śp. Ks. Franciszka Blachnickiego – Manifestacja na zamku Hambach (30.08.1987)
- VI MWN – „Chrześcijańska Służba Wyzwolenia Narodów w służbie jedności emigracji” (26-27.08.1988)
- VII MWN – „Wizja Polski Niepodległej” (25-26.08.1989)
27 lutego 1987 roku ks. Franciszek Blachnicki został powołany do Pana
Międzynarodowe Centrum Ewangelizacji „Marianum” i jego posługa
na początku Trzeciego Tysiąclecia Chrześcijaństwa
Po śmierci ks. Franciszka Blachnickiego posługę Moderatora Centrum Ewangelizacji pełnił w latach 1987-1990 ks. Jan Krawiec, a od 1990 roku pełni ks. Jacek Herma. W tych latach byliśmy świadkami wielu zmian w świecie i w Kościele. Musiała więc ulec pewnym zmianom praca „Marianum”. Stał się możliwy swobodny kontakt z Krajem, niektóre z inicjatyw można było podjąć w Polsce. Stało się możliwe wykorzystanie polskiego zaplecza Ruchu Światło-Życie oraz czerpanie z bogactwa spotkań z krajem pochodzenia.
Bóg szeroko otworzył w ostatnich latach drzwi dla dzieła ewangelizacji
na Wschodzie i Zachodzie.
Oprócz pracy rekolekcyjnej w „Marianum” oraz kontaktów z Polonią Europy Zachodniej,
Ośrodek stał się, poprzez zatrzymujące się w nim grupy pielgrzymkowe
oraz nowe możliwości kontaktów, miejscem spotkania i misji „wschodniej”,
dla Polonii (i nie tylko) na Białorusi, Litwie, Ukrainie, w Rosji.
Przez pracę zaś na terenie diecezji Speyer oraz uczestnictwo w oazach
osób niemieckojęzycznych, jest „Marianum” także miejscem pojednania
polsko-niemieckiego.